Yolcu namazına, Peygamber Efendimiz oldukça önem verirdi. Yolcu namazına aynı zamanda sefer namazı da denir. Yolcu namazı kılmada oldukça büyük hikmet ve fazilet vardır. Yolculuğa çıkmaya niyet eden kişi, öncelikle taze bir abdest aldıktan sonra iki rekât namaz kılar ve yolculuğun hayırlı geçmesi için Allah'a (C.C.) dua eder. Bunu yapmak menduptur.

Peygamber Efendimiz, yolculuğa çıkmaya niyet ettiğinde abdestini alır ve evinden çıkmadan önce iki rekât yolcu namazı kılar ve Allah'a (C.C.) dua ederdi. Gittiği yerden dönüşte ise henüz eve uğramadan mescide gider, iki rekât namaz kılar ve Allah'a (C.C.) şükrederdi. Yolculuktan dönüşte mescitte namaz kılmak şart değildir; kişi eve döndüğünde evde de kılabilir. Sefer demek, sadece savaşa gitmek değildir; herhangi bir sebepten dolayı, ticaret için veya gezmek için bile uzak yere gidilecekse bu namazı kılmak sünnet olur. Kılma zorunluluğu yoktur. Fakat yolcu namazını kılan kişi hem Allah'ın (C.C.) koruması altına girer, dünyevi işlerinde işleri yolunda gider hem de sevabını alarak sünnet işlemiş olur. Bu tür sünnetlerde hem namazın sevabı alınır hem de Peygamber Efendimizin (S.A.V.) sünneti olduğu için yapıldığından ikinci bir sevabı alınır. Bu yüzden sünnet yapılacağı zaman onu Peygamber Efendimizin yaptığını düşünerek sünnet olduğunu bilerek yapmak ayrıca sevaplara vesile olacaktır.

Yolculuk namazı hakkında Resul-i Ekrem şöyle buyurmuştur: “Bir kimse sefere çıkacağı zaman çoluk-çocuğunun yanında kılacağı iki rekât namazdan daha üstün bir şey bırakmış olamaz. Namaz onun yerine hayru'l halef olur.” (Taberani)

Ka'b bin Malik (R.A.) yolcu namazı hakkında şöyle anlatıyor: “Hz. Peygamber Efendimiz (S.A.V.) seferden döndüğünde Medine'ye kuşluk vakti girerdi. Evine uğramadan önce mescide uğrar, iki rekât sefer namazı kıldıktan sonra evine giderdi. Bazen de eve gitmeyip bir süre mescitte otururdu."

Yolcu namazı şu şekilde kılınır:

Yolcu namazı kılmak hem insana iç huzuru verir hem de sevap kazandırır. Allah (C.C.) rızası için iki rekât namaz kılıp yola çıkmak, hem ardında bıraktığı aile efradını Allah'a (C.C.) emanet ediyor olmak hem de yolculuğun hayır getirmesi ve kaza-beladan Allah'ın (C.C.) koruması için niyazda bulunmak anlamına gelmektedir.